Met ongeveer de helft van de spelers van JB4 van vorig seizoen mochten Marcel en ik een forse groep nieuwe spelers van de oude JB3 en volgens mij 1 van JB2 ontmoeten bij de start van dit seizoen. Altijd weer een spannend moment want in het begin is het altijd puzzelen met zo'n nieuwe samenstelling wie het beste waar kan spelen. Aanvankelijk was het een beetje een probleem om voor de JB3 een trainer te vinden maar wat een geluk hadden wij dat Stijn van Ommeren bereid was om naast de JB2 ook voor JB3 de trainingen te verzorgen.
We startten met de 5 wedstrijden in de voorcompetitie. Wij wisten slechts 5 doelpunten te scoren en kregen in de wedstrijd tegen Pijnacker JB1 22 doelpunten om de oren. Zeer dramatisch, mag je gerust stellen. Die uitslagen terugziende, vraag ik mij af wat ons bezielde om de wedstrijdcommissie te vragen om ons in de 2e klasse te handhaven. Het was denk ik de teamgeest die wij voelden bij de spelers, de gedrevenheid en de mogelijkheden die de individuele spelers boden als we daar wellicht een team van zouden kunnen maken.
Gelukkig werd onze wens beloond en konden we op 7 november vorig jaar onze eerste wedstrijd spelen tegen Voorne, die we tevens in winst konden omzetten. Daarna volgden winst, verlies, winst en verlies zich af, maar het werd toen meer en meer duidelijk dat wij een team hadden dat zich niet zomaar van het veld liet spelen en zelfs zeer overtuigend kon winnen. De verloren partijen (tegen HDM en HCKZ) hadden niet gehoeven als we toen de scherpte en felheid hadden gehad die we de laatste wedstrijden konden laten zien.
Vervolgens gingen we de midwintercompetitie in, maar dat was een winter om nooit te vergeten met zo ontzettend veel dagen sneeuw. We konden slechts 2 van de 5 wedstrijden spelen. Na de verloren partij tegen HBS hadden we de meer dan fantastische wedstrijd tegen Noordwijk JB2 die we overrompelden met 12 - 3, met oogstrelend spel.
Groot was de kater toen we precies 4 weken later weer mochten aantreden tegen Noordwijk. Hun coach had geleerd van hun verloren wedstrijd en gooiden alles op de verdediging met slechts hun slechtste speler in de spits. We kwamen niet verder dan 1 - 1. In de daaropvolgende 8 wedstrijden verloren we slechts nog van HDM en zeer onnodig van HCKZ, slechts 1 - 0 in zo'n beetje de laatste minuut van de wedstrijd.
Tussendoor hadden we nog het waterballet in Spijkenisse tijdens het paastoernooi. Een leuk, wederom gewonnen toernooi. Ondanks het slechte weer durf ik te stellen dat we het toch goed naar onze zin hebben gehad. Onze ervaringen daar met HCKZ hebben wellicht gemaakt dat we hen in de daaropvolgende competitiewedstrijd wel even zouden verschalken. De laatste 3 wedstrijden mochten we redelijk makkelijk in onze zak steken. Rapid bleek nog een uitermate spannende wedstrijd die we met 2 - 1 wonnen en de return tegen Noordwijk behoefde vooraf weinig woorden. Ik wist dat jullie precies wisten wat jullie te doen stond, en dat liet de uitslag goed zien: 13 - 0 winst. Zij waren radeloos en voor de 2e keer wist hun coach te melden dat hij vond dat wij eigenlijk het beste spel hadden binnen onze poule en eigenlijk aan kop hoorden te staan. Wat kun je voor een mooier compliment krijgen. De laatste wedstrijd was vervolgens eigenlijk een formaliteit. Vooraf weet je dat je die gaat winnen en we hebben gewoon een lekkere ontspannen pot gespeeld. En uiteindelijk eindigen op de 2e plaats in onze poule in de 2e klasse, is gewoonweg klasse!
Spannende vraag blijft nog even wat de club doet met de topscorelijst van de B-jeugd. Mocht ik daarover wat horen, dan horen jullie het ook direct.
Een van de mooiste dingen die je als coach kunt hebben is dat je ziet dat zich tijdens het seizoen een leuk en gezellig team ontwikkelt, dat de individuele spelers zonder uitzondering een groei laten zien mede door de intensieve trainingen die Stijn verzorgde. Het mooie is ook dat je ziet dat het geleerde op de trainingen terugkomt in de wedstrijden, zoals de one-touch. Ik weet dat dat Stijn deugd deed. Het gemopper op elkaar, dat je in elk team wel hebt, verstomde gedurende het seizoen meer en meer en daarvoor in de plaats kwam een groeiende teamgeest. En wat kun je als coach nog voor een groter compliment krijgen dan dat spelers vragen of het misschien een idee is om volgend jaar als compleet team bij elkaar te kunnen blijven.
Het is misschien nog niet helemaal voorbij
Als je denkt dat het nu voorbij is met het seizoen, dan mag ik je misschien wat opvrolijken. Er staat misschien nog een afsluitende activiteit op het programma waarbij je je stick thuis kunt laten. Zodra daar meer over bekend is laat ik het jullie weten.
Vooralsnog willen wij jullie danken voor dit leuke en succesvolle seizoen.
Stijn van Ommeren
Marcel Veel
Gabriel Hackmann
Overzichten, schema's en lijsten
zondag 30 mei 2010
Abonneren op:
Reacties (Atom)


